Chitrakala

Sar put his
pencil in a bottle
of HORLICKS...


Why?
?
?


He wanted to
make it...

Taller,
Stronger
&
Sharper..

एकादशी उपास

घनदाट जंगलात सगळे प्राणी-पक्षी गुण्या-गोविंदाने राहत असतात. एक दिवस, हत्तीदादा सगळ्यांना एकत्र बोलवतात. म्हणतात, मित्रांनो, उद्या एकादशी आहे. आपण उपास करू या. हत्तीदादाचं म्हणणं सगळ्यांना पटतं. सगळे उपास करतात. संध्याकाळी गावाकडच्या विठूमाऊलीच्या दर्शनाला जायचं ठरतं. सगळे प्राणी जातात, पण कोंबडी त्यात नसते.

कोंबडी : तुम्ही जा बाई, मी नाही येत तुमच्याबरोबर.

हत्तीदादा : अगं, आपण सगळ्यांच्या भल्यासाठी जातोय. चल तूही...

कोंबडी : म्हणूनच येत नाही मी. अहो, उपासाला कोंबडी चालत नाही ना!

झुरळ

सखूबाई : मालकीणबाई, मालकीणबाई...


मालकीण : काय गं, दुपारची झोप काढायला म्हणून देत नाहीस. काय झालं.

सखूबाई : अहो, बाई... मगा खेळता खेळता... छोट्या बाबांनी झुरळच खाल्लं बगा.

मालकीण : अगं बाई, काय सांगतेस काय... चल ताबडतोब डॉक्टरला फोन लाव. अगं लक्ष कुठे होतं तुझं. डॉक्टर येईपर्यंत काय बाई करू मी.

सखूबाई : बाई, कालजी नगा करू. त्याने ते झुरळ तोंडात टाकल्यावर मी डोस्कं चालवलं आनी लगेच

विद्या विनयेन शोभते

सुपे गुरुजी : गण्या, थांब तुझ्या पालकांनाच बोलावून लावतो कसा. अभ्यासात शून्य आणि मी इतका जीव तोडून शिकवतोय तर तुझं सगळं लक्ष खिडकीबाहेर. हे क
ाय चालायचं नाही. तुझ्यासारख्या मुलांच्या ठायी शिक्षक काय सांगतायत ते नम्रपणे ऐकून घ्यायची वृत्ती, शिकून घेण्याची आस असायला हवी. काय समजलास?

गण्या : माफ करा गुरुजी.

सुपे गुरुजी : अरे शिंचा, मी ओरडतो ते तुमच्या भल्यासाठीच ना? कायम लक्षात ठेव, 'विद्या विनयेन शोभते,' काय समजलास?

गण्या : समजलं गुरुजी!

सुपे गुरुजी : मला सांग बघू तू या शिक्षण संस्थेत कशासाठी येतोस बरं?

गण्या : विद्येसाठीच की!

सुपे गुरुजी : शाब्बास. मग मी शिकवत असताना बाहेर का बरं बघत होतास तू?

गण्या : गुरुजी विद्या अजून आली नाहीय शाळेत ना. म्हणून तिचीच वाट बघत होतो.

शुभ चिंतणारी देवता

एक दिवस बंडू विमनस्क अवस्थेत रस्ता क्रॉस करत असतो. तेवढ्यात एक आवाज येतो. थांब... एक पाऊल जरी पुढे टाकलंस तर घात होईल. बंडू आहे तिथेच थबकतो. त्याक्षणी पुढच्या पावलावर वीज पडते. आणि बंडूचा जीव थोडक्यात वाचतो.

दुसऱ्या दिवशी बंडू परत रस्त्याने जात असताना आवाज येतो... थांब... एक पाऊल जरी पुढे टाकलंस तर घात होईल. बंडू पुन्हा थबकतो.

त्याच्या पुढच्या पावलावर एका इमारतीची तुळई कोसळून खाली पडते. आणि त्याचा जीव थोडक्यात वाचतो.

बंडू : तू आहेस तरी कोण?

आवाज : मी तुझं शुभ चिंतणारी देवता आहे बाळा... तुझा घात होत असताना, तुला कायम तुला माझा आवाज ऐकू येतो समजलं?

बंडू : नाही, हे शक्य नाही. तू जर माझं खरोखरच शुभ चिंतणारी देवता असलीस तर माझ्या लग्नाच्या वेळी का नाही मला तुझा आवाज आला?

अॅडमॅड 'शेर'वाणी

तेरे प्यार मे पागल हो गया पीटर...

वाह वाह

वाह वाह...

...

अब हीरो होण्डा स्प्लेण्डर... ८० किलोमीटर परलिटर...

** ** **

यशोमती मय्या से बोला नंदलाला

माँ, टाटा स्काय लगा डाला... तो लाइफ झिंगालाला!

पाणबुडी

सरदार मंडळींना घेऊन जाणारी पाणबुडी कशी बुडवाल ?
...............
..............
..............
लढाई करुन ?


छे छे तसं बिलकुल नाही, अगदी सोपा उपाय आहे.
काय माहित आहे का ?
फक्त पाणबुडीच्या दारावर टकटक करा.

खरं प्रेम म्हणजे काय?

एका सुंदर संध्याकाळी जुहू बीचच्या वाळूवर, भेळपुरीवाल्यांच्या किलबिलाटात तुम्ही गर्लफ्रेण्डचा हात हातात घेऊन तिला सांगता.... मी 'सत्यम'मधे नोकरी करतो...

आणि तरीही ती तुमच्याशी लग्न करा

मालतीला मध्यरात्री अचानक जाग येते आणि शेजारी पहाते तर तिचा नवरा माधव जागेवर नाही. ती त्याला शोधत शोधत स्वयंपाकघरात येते. तिथे माधव एका खुर्चीवर बसून गंभीर मुद्रेने काहीतरी विचार करताना तिला दिसतो.
मालती: "काय झाल माधव ? एवढ्या रात्री काय विचार करत आहेस ? काही चिंता आहे का तुला ?"
माधव: " तुला आठवतय , आपण जेव्हा नुकतेच एकत्र फिरायला लागलो होतो आणि तू फक्त १८ वर्षांची होतीस."
मालती: "हो. आठवतय की."
माधव: " तुला आठवतय तुझ्या बाबांनी आपल्याला बागेत पकडल होतं ?"
मालती: "हो. आठवतय ना".
मालती आता शेजारच्या खुर्चीत बसते.
माधव: " आणि मग त्यांनी माझ्यावर बंदूक रोखली आणि म्हणाले की, एकतर माझ्या मुलीशी लग्न कर नाहीतर मी तुला २० वर्ष तुरूंगात धाडीन."
मालती : "हो रे! आठवतय. पण आत्ता का विचारतो आहेस हे सगळं ? "
माधव (उदास स्वरात) : "अग थोडं धाडस केल असत तर आज मी आज मुक्त झालो असतो ग!"